5686 Sayılı Jeotermal Kaynaklar ve Doğal Mineralli Sular Kanunu’na Göre Tahsil Edilen İdare Payı ve Görevli Mahkeme Sorunu

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.8078868

Anahtar Kelimeler:

İdare Payı, Jeotermal, Rüsum Bedeli, Vergi Mahkemesi, İdare Mahkemesi

Özet

Ülkemizde Jeotermal Kaynaklar ve Doğal Mineralli Sular Kanunu, jeotermal ve doğal mineralli su kaynaklarının aranması, araştırılması, geliştirilmesi, üretilmesi ve korunması ile ilgili hükümler getirmiştir. Bu kaynaklar esasen kamuya ait olmakla birlikte üzerinde hak sahibi olunması ve bu hakların devredilmesi, ekonomik olarak değerlendirilmesi ve terk edilmesi de mümkün olabilmektedir. Tüm bu faaliyet kapsamından faydalanılması ancak ruhsat alınması ile gerçekleşebilmektedir. Bu bakımdan idare payı ruhsat sahibinin faaliyetlerine devam edebilmesi için ödenmek durumunda olan bedeli ifade etmektedir.

Çalışmada jeotermal kaynakların aranması ve işletilmesi temel faaliyetlerinin karşılığı olarak her yıl ödenmesi gereken idare payı incelenmiştir. Bu bakımdan öncelikle idare payına ilişkin yasal düzenlemeler açıklanmıştır. Daha sonra idare payının bir mali yükümlülük olduğunun değerlendirilmesi sebebiyle mali yükümlülük kavramı ve bunun temel türlerini oluşturan vergi, resim ve harç kavramları kısaca açıklanmıştır. Akabinde idare payının bahsedilen mali yükümlülüklerden hangisine benzerlik gösterdiği özellikle Anayasa Mahkemesi ve Danıştay kararları üzerinden değerlendirilmiştir. Neticede ise idare payının resim benzeri bir mali yükümlülük olduğuna kanaat getirilmiştir.

Çalışmada ek olarak idare payına ilişkin uyuşmazlıkların uygulamada hem idare mahkemeleri hem de vergi mahkemeleri tarafından çözümlenmesi sebebiyle meydana çıkan görevli mahkeme sorunu Danıştay kararları ve idare payının belirlediğimiz hukuki mahiyeti çerçevesinde değerlendirilmiştir. Bu bakımdan idare payının resim benzeri mali yükümlülük olması sebebiyle tahakkuk ve tahsiline ilişkin uyuşmazlıklarda vergi mahkemelerinin; diğer uyuşmazlıklarda ise idare mahkemelerinin görevli olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ruhsat sahibinin hakkını özel sözleşmeler ile kiraya verdiği durumlarda ise taraflar arasındaki uyuşmazlıkların özel hukuk hükümlerine tabi olacağı ancak bu sözleşmelerin idare payının tahsili açısından idareyi bağlamayacağı değerlendirilmiştir.

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

Akdoğan, A. (2013). Kamu Maliyesi. Ankara: Gazi Kitabevi.

Beltrame, P. (1998). La Fiscalité en France. Paris: Hachette.

Çağan, N. (1982). Vergilendirme Yetkisi. İstanbul: Kazancı Hukuk Yayınları.

Çaşkurlu, E. ve Arslan, C. B. (2021). Kamu Maliyesine Giriş. Ankara: Gazi Kitabevi.

Çitil, B. (2018). Jeotermal Kaynakların İşletilmesi ve İdare Payı, Türk İdare Dergisi, 486: 133-166.

Erginay, A. (2003). Kamu Maliyesi. Ankara: Savaş Yayınları.

Gerek, Ş. ve Aydın, A. R. (2010). Anayasa Yargısı ve Vergi Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Güneş, G. (2011). Verginin Yasallığı İlkesi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.

Kaplan, O. (2022). Türkiye’de Jeotermal Kaynakların Aranması ve İşletilmesi Faaliyetlerinin Tabi Olduğu Hukuki Esaslar. EBYÜ-HFD, 26 (2): 475-520.

Karakoç, Y. (2012). Genel Vergi Hukuku. Ankara: Yetkin Yayınları.

Nadaroğlu, H. (1983). Kamu Maliyesi Teorisi. İstanbul: Met/Er Matbaası.

Oktar, S. A. (2013). Vergi Hukuku. İstanbul: Türkmen Kitabevi.

Öz, E. (2004). Vergilendirmede Kanunilik ve Türk Vergi Sistemi. Ankara: Gazi Kitabevi.

Saban, N. (2021). Vergi Hukuku. İstanbul: Beta Basım Yayım.

Saraçoğlu, F. (2022). Vergi Teorisi Politikası ve Türkiye Uygulamaları. Ankara: Gazi Kitabevi.

Turhan, S. (2020). Vergi Teorisi ve Politikası. İstanbul: Filiz Kitabevi.

Uzun, M. (2016). Türkiye’de Madencilik Sektörünün Vergilendirilmesi. DEÜHFD, 16 (2): 83-112.

Yılmaz, G. ve Biyan, Ö. (2016). Vergi Hukukunda Bir Belirsizlik: “Benzeri Mali Yükümlülük” Kavramı ve Bu Kavram Açısından Bakanlar Kuruluna Verilen Yetkilerin Değerlendirilmesi. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 38 (2): 335-360.

Yararlanılan Yargı Kararları

Anayasa Mahkemesi. E. 1986/20, K. 1987/9.

Anayasa Mahkemesi. E. 1989/6, K. 1989/42.

Anayasa Mahkemesi. E. 2011/16, K. 2012/129.

Anayasa Mahkemesi. E. 2013/41, K. 2013/124.

Anayasa Mahkemesi. E. 2013/66, K. 2014/19.

Danıştay 3. Daire. E. 2013/5968, K. 2013/3795.

Danıştay 8. Daire. E. 2016/11547, K. 2020/4956.

Danıştay 8. Daire. E. 2019/4703, K. 2021/6.

Danıştay 8. Daire. E. 2020/612, K. 2022/4365.

Danıştay 9. Daire. E. 2008/6874, K. 2011/6820.

Danıştay 9. Daire. E. 2011/7595, K. 2015/1451.

Danıştay 9. Daire. E. 2016/15235, K. 2017/9982.

Danıştay 9. Daire. E. 2019/7238, K. 2012/1317.

Danıştay 9. Daire. E. 2020/5053, K. 2021/5395.

Danıştay 9. Daire. E. 2021/1510, K. 2022/1316.

Danıştay 9. Daire. E. 2021/1814, K. 2021/3270.

Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu. E. 2022/634, K. 2022/1749.

Yararlanılan Mevzuat

tarihli ve 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun

tarihli ve 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu

tarihli ve 2576 Sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkında Kanun

tarihli ve 3213 Sayılı Maden Kanunu

tarihli Jeotermal Kaynaklar ve Doğal Mineralli Sular Kanunu Uygulama Yönetmeliği

tarihli ve 5686 Sayılı Jeotermal Kaynaklar ve Doğal Mineralli Sular Kanunu

İndir

Yayınlanmış

2023-06-25

Nasıl Atıf Yapılır

Ömercioğlu, A. (2023). 5686 Sayılı Jeotermal Kaynaklar ve Doğal Mineralli Sular Kanunu’na Göre Tahsil Edilen İdare Payı ve Görevli Mahkeme Sorunu. EUROASIA JOURNAL OF SOCIAL SCIENCES & HUMANITIES, 10(32), 159–173. https://doi.org/10.5281/zenodo.8078868

Sayı

Bölüm

Makaleler