GÜNGÖR DİLMEN’İN KÜP HAMİT OYUNUNDA TASAVVUFİ İZLER

Özet

Tasavvuf, insanın içindeki tanrıyı arama serüveninin sonsuz bir şekilde sürdürme yolculuğudur. İnsan, tanrının varlığının bir olduğunu kavradıktan sonra yaratan ve yaratılanın her daim iç içe olduğunun bilincinde hareket eder ve yaşamını bu düzlemde devam ettirmeye çalışır. İnsan ruhunu ehlileştirip onu doğru yola ulaştıran tasavvuf, kalplerden nefsi temizlemeye yardım eden bir ilimdir ve insanın tanrıya ulaşmadaki amaçlarını belli bir düzene koyma disiplini olarak açıklanır. Kendi özünü bulduktan sonra tanrıya ulaşmanın yollarını arayan insan, birtakım imtihanlardan geçerek sonsuz kaynağın izini sürmek ister. Tasavvuf da bu yolun en önemli temel taşlarından biri olarak kabul edilir.Türk edebiyatında önemli bir yere sahip olan tasavvuf kavramı, birçok şair ve yazarın sürekli ilgi odağında olmuştur. Cumhuriyet dönemi Türk tiyatrosunun önemli isimlerinden biri olan Güngör Dilmen tasavvufa ilgisiz kalmayan sanatçılardan birisidir. Dilmen, kaleme aldığı Küp Hamit adlı oyunda insanın içindeki tanrıya ulaşma çabasını ve kendi özünü arama serüvenini anlatır. Bu yolculukta karakterine birçok ruh terbiyesi yaşatır ve bunları sürekli metaforik düzlemde sunar. Tasavvufun bir gizden çıktığını, aşama aşama ilerleyip istikrarlı bir şekilde gerçekleştiğini hissettirmeye çalışır. Bu anlatış biçimi doğal olarak donanımlı okuyucu ya da izleyici ile tamamlanan mesaja dönüşür. Sunacağımız bildiride Güngör Dilmen’in Küp Hamit oyununda tasavvufun nasıl işlendiğini göstermeye ve metindeki çıkarımların tasavvuf düşüncesiyle ilişkisine değineceğiz.