MODERN ŞİİR DİLİNDE DİALECTAL LEXICA, TERİMLER VE NEOLOJİ (Sohrab Tahir'in şiirlerine dayanarak)

Özet

Özet. Makale, modern şiir dilindeki sözcük dağarcığının üslup özelliklerinin bazı yönlerinin incelenmesine ayrılmıştır. Şiir dilinde, üslup biliminin sözcüksel (veya fonetik) birimde değil, doğrudan metinde tezahür ettiği belirtilmektedir. Böylece, bu, herhangi bir şiirsel (veya yavan) metni sanatsal bir bakış açısından önemli ve etkili kılar. Bu bağlamda, bu makalenin amacı, modern şiir dilindeki kelime dağarcığının önemli rolünü ortaya çıkarmaktır. Çalışma, sanatsal açıklama ve karşılaştırmalı analiz yöntemlerini yaygın olarak kullandı. Buradaki makalenin bilimsel yeniliği, Rus şairlerinin modern şiir dilinin analizi bağlamında sözcüksel üslupların nitelendirilmesidir. Şiirsel metinlerde figüratif anlamlara sahip kelimelerin belli bir üstünlüğü olduğu belirtilmektedir. Her zaman gerçek anlamlarında kullanılmazlar. Bir kelimeyi mecazi anlamına dönüştürme mekanizması, farklı metinlerde ve yazarlarda farklı olabilir. Karşılaştırılabilir nesnelerde, ilk nesneye ait olan alâmet ikinci nesneye aktarılır ve kavramı daha zengin ve anlamlı hale gelir. Bazen bir karşılaştırma aracı olarak kullanılan kelime ihmal edilir ve adaylıktan mecazi anlama bir geçiş olur. Sanatsal dilde, eski bir kelime genellikle eski yaşamı ve günlük yaşamı tanımlamak için kullanılır. Bu tür kelimelerin arkaik anlamı değişmez. Tarihsel sözcükler, esas olarak aday ifadede, bazen mecazi anlamlara sahiptir. Sınırlı işlenmiş yerel sözcükleri içeren diyalektik kelime dağarcığı şiirin dilinde sunulur. Karakterlerin konuşmalarını kişiselleştiriyorlar. Sonuç olarak, konuşma ile ilgili kelime ve ifadelerin şairler tarafından yazılarında çok ustalıkla kullanıldığı sonucuna varılmıştır. Edebi dili kullanma döngüsüne dahil olmayan bu tür sözler, gündelik ilişkilerde kullanımları nedeniyle herkes için kapsamlı ve bazen şiirsel dili sanatsal ve duygusal renklerle zenginleştiriyor.