Azerbaycan Dilinin Şiirsel Yansıması S.Rüstem, İ.Seferli, M.Rahim Ve H.Arif’in Kaleminde

Özet

İkinci Dünya Savaşı, Sovyetler Birliği’ne dahil olan cumhuriyetlerde ulusal bilincin ve ulusal öz farkındalığın ortaya çıkmasına yol açtı. İktidar güçleri bu tür ilerici fikirlerin ortaya çıkmasına karşı mücadele etmiş, bu insanları sürekli korku ve baskı altında tutmuştur. Böylece edebiyat ve bilim yasağını silah olarak kullanıyorlardı. Edebiyatımızda Mirza Alekber Sabir ile başlayan yenilik, 20. yüzyılda daha büyük bir hızla yayılıyor. Bu konudaki temel amaç, milli şiirin içsel yeteneklerinden dolayı Doğu sanat düşüncesini modernleştirmek ve bu yolda yeni gelişme yöntemleri bulmaktı. Bahsettiğimiz dönemin şair ve yazarları yeni edebiyat arayışları yapmış, sosyo-tarihsel zeminde çalışmış ve edebi yaratıcılıklarını daha da geliştirmeyi başarmışlardır. 20. yüzyılın ikinci yarısında sanatta zirveye ulaşan Süleyman Rüstem, İslam Seferli, Memmed Rahim ve Hüseyin Arif gibi şairlerin isimlerini anabiliriz. Hem ana dilinin yılmaz savunucusu hem de Kuzey-Güney ayrımı yapmadan ülkesini seven Süleyman Rüstem, anavatana, millete, dile duyduğu saygıyı eserlerinde defalarca dile getirmiştir. Bu dönemde İslam Seferli yeni içerikli şiirler üreterek çağın ritmine ayak uydurmayı başardı. Çoğunlukla savaş sonrası dönemde yazdı ve yarattı. İslam Seferli de şiirin asıl görevinin millete, ülkeye ve vatandaşa hizmet olduğunu görmüştür. Şairin şiirleri özellikle tatlılığı, içtenliği ve doğallığıyla diğer mektup arkadaşlarının şiirlerinden ayrılır. Onun şiirlerinde her şey mevcuttur: aşk, vatan sevgisi, doğa tasvirleri, ahlaki değerlerin tasvirleri vs. İslam Seferli’nin şiirinde anne sevgisi ve bu sevgiyle çocuğunun ruhuna aktarılan ana dilin sempatisi ve sadeliği de yansıtılmıştır. Her Azerbaycan şairinin kendi ana dilinde yazdığı mükemmel örnekler, kendi ana diline ithaf ettiği şiirler kadar değerlidir.